تاریخچه سالنامه به دوران باستانی باز می‌گردد. از آنجایی که انسان‌ها همواره نیاز به ردیابی زمان داشتند، استفاده از سالنامه‌ها برای ثبت و رصد رویدادها و تغییرات زمانی بسیار مهم بوده است.
اولین سالنامه‌ها به صورت تقویم‌های ماهواره بودند که بر اساس حرکت ماه و خورشید ساخته می‌شدند. در طول سال‌ها، سیستم سالنامه‌ها تکامل یافت و از روش‌های جدیدی برای تعیین زمان استفاده کرد. یکی از مهمترین تغییرات در سالنامه‌ها، معرفی سالنامه شمسی بود که بر اساس حرکت خورشید در طول سال تنظیم می‌شد.
تقویم شمسی که همچنین به عنوان تقویم خورشیدی نیز شناخته می‌شود، بر اساس حرکت خورشید و تغییرات فصلی طبیعت ساخته می‌شود. این تقویم بر اساس سال خورشیدی که طول آن 365 روز و 6 ساعت است، تعیین می‌شود. در این تقویم، سال به 12 ماه تقسیم شده است که هر ماه به تعداد روزهای مختلفی مانند 29 یا 30 روز تقسیم می‌شود. همچنین، در تقویم شمسی سال جدید با روزبهانی، شروع می‌شود که در تقویم میلادی معمولاً با تاریخ 21 مارس یا 22 مارس است.
تقویم شمسی به عنوان تقویم رسمی در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای شمارش زمان و برنامه‌ریزی رویدادها بسیار مهم است. اهمیت تقویم شمسی در دسترسی آسان به تاریخ و زمان است که به افراد کمک می‌کند برنامه‌ریزی و سازماندهی بهتری را انجام دهند. همچنین، تقویم شمسی به عنوان یک عنصر فرهنگی و تاریخی مهم در جوامع مختلف نیز شناخته می‌شود.
در نهایت، تقویم شمسی با ارائه اطلاعات دقیق در مورد زمان و تغییرات فصلی، به ما کمک می‌کند تا بهترین استفاده را از زمان داشته باشیم و رویدادها و مناسبت‌های مختلف را به طور دقیق برنامه‌ریزی کنیم. این تقویم به ما امکان می‌دهد تا بهترین تصمیمات را در مورد زمان‌بندی و برنامه‌ریزی خود بگیریم و به طور کلی به ما کمک می‌کند تا زندگیمان را بهتر و منظم‌تر سازماندهی کنیم.